Het wordt tijd dat ik een verhaal op mijn blog ga zetten want de rust is ver te zoeken op whatsapp! ;)

Tijdens de auto rit naar Schiphol kwam Dinte steeds meer op mijn schoot zitten, alsof ze wist dat ik zou gaan. Eenmaal op Schiphol kwam ik mijn mede reizigers tegen en gingen wij onze bagage afgeven. Eigenlijk had iedereen teveel bagage bij zich behalve ik. Gelukkig gingen we nog even koffie drinken met alle familie/vrienden dus konden we het “afscheid nemen” uitstellen.

Onze vlucht kon alleen niet op tijd vertrekken omdat iemand had besloten toch in Nederland te blijven en zijn/haar koffers moesten weer het vliegtuig uit. Tijdens het vliegen hadden we best veel turbulentie maar omdat we een slechte Amerikaanse en Nederlandse film aan het kijken waren hadden we er vrij weinig last van. Eenmaal in Accra mochten we voor het eerst kennis maken met de hitte (30 graden). We werden met de taxi naar ons hotel gebracht waar we eerst wat te drinken wilde hebben want we hadden niet eens drinkwater. Dit mochten we betalen met euro’s want we hadden nog geen Sedi’s. De volgende ochtend zouden we om 9.30 uur worden opgehaald maar dat werd 9.50 uur want de Ghanese zijn niet zo goed met tijd. Eerst hebben we wat boodschappen gedaan voordat de reis begon richting Kpando. Onderweg naar Kpando kwamen we een groep apen tegen die de weg aan het oversteken waren. Maar verder hebben we vooral veel stof gezien. De reis naar Kpando duurde echt heel lang. Gelukkig kwam er een einde aan en kwamen we bij ons huis. Er wonen nu ongeveer 20 vrijwilligers op de zelfde plek. En omdat wij dit niet wisten was het wel wennen dat er zo veel mensen direct op je af komen om zich voor te stellen (ik heb ook geen naam onthouden). In ons huis is sinds kort stomend water voor de douch en de toilet en de stroom stond al 2 weken aan. Normaal is er 24 uur wel stroom en 12 uur niet. Die zelfde avond zijn we nog naar het kindertehuis gegaan want het was filmavond voor de kinderen.

De volgende dag zouden we mee kunnen met de wond zorg ronde maar we hadden besloten om het niet te doen want om direct aan het werk te gaan in deze hitte leek ons geen goed idee. Daarbij waren we ook nog behoorlijk vermoeid van de reis dus we hebben lekker uit geslapen en zijn toen langzaam opgestaan. Als ontbijt krijg je brood en je moet zelf je beleg kopen. Het brood is wit en er zit suiker in (niet mijn favoriet). Maar we zijn die middag naar Ho gereisd om een wifi spot te kopen. Helaas was de winkel gesloten dus konden we weer terug naar Kpando. Een enkele reis duurde ongeveer 1,5 uur en je hebt geluk als de bus binnen 30 min. vertrekt. We waren ook precies om 18:00 uur thuis voor het eten. ’s Avonds bleven we thuis om weer bij te komen van de dag.

Op zondag was er markt in het dorp. Normaal begint de markt al in de ochtend maar op zondag gaat bijna iedereen naar de kerk en daardoor kwam de markt pas later op gang. Wij gingen rond 14.00 uur richting het dorp met een jongen (9 jaar) hier uit de buurt en een vrijwilliger die al langer in Kpando verblijft. Op de markt was het niet heel druk vanwege de hitte. Wel hebben we een aantal kraampjes bezocht met Ghanese stoffen en fruit. Er zijn zo veel stoffen met mooie kleuren dat je bijna niet kunt kiezen.

Wat wel heel erg opvalt is dat je niet begroet wordt met "hello" maar met "Hello, how are you?" Overal waar je bent wordtdit aan je gevraagd. Ook voorbijgangers vragen het aan jou en voordat je kunt antwoorden zijn ze eigelijk al langs je heen gelopen.

Maandag, dinsdag en woensdag zijn we in de ochtend naar het St. Patrick’s Hospital geweest. Ook dan hoor je de hele tijd "Hello, how are you?". Niet alleen medewerkers vragen dat ookpatiënten. In het ziekenhuis ga je voor je gevoel terug in de tijd. Er is een grote zaal waar 20 bedden staan voor vrouwelijke patiënten. Daarnaast zijn er nog 2 kamers met 4 bedden voor oudere vrouwelijke patiënten. De mannen hebben een apart huisje waar ongeveer 10 bedden staan. Naast de verpleegafdelingen hebben ze ook nog een verloskundige kliniek waar zwangere vrouwen komen voor controle en hun bevalling. De apotheek en het lab zitten ook in hetzelfde gebouw. Vandaag hebben we pas een rondleiding gekregen in het ziekenhuis. We mochten ook de operatie kamer bekijken. Ik heb helaas nog geen foto kunnen maken maar dat komt vast nog wel. Ze opereren eigenlijk alleen spoed gevallen. We konden onze telefoonnummers door geven en dan worden we gebeld als er een operatie gaat plaats vinden.

Ik zag het meeste op tegen het eten hier i.v.m. mijn pinda allergie. De eerste avond kregen we spaghetti met rode saus en kip (dit is ook mijn favoriete eten hier). Eigenlijk wordt alles gefrituurd of gemaakt met heel veel olie. Daarnaast wordt er nauwelijks groente gebruikt dus je kunt je voorstellen dat het niet gezond eten is. We hebben ook een keer soort friet gegeten tijdens de lunch en daarbij hoort natuurlijk mayonaise dus ik denk dat afvallen hier bijna onmogelijk is. Verder is het fruit wel heel lekker ;)