6 dagen geleden wilde ik mijn blog online zetten. Maar soms werkt het internet gewoon niet mee en dat betekend dat je dan zo een week kwijt kan zijn met een mail versturen, geld overmaken of je blog online zetten. Whatsapp berichten worden zo eens in het half uur verstuurd en ontvangen en bellen via whatsapp wordt dan helemaal lastig. Maar vandaag hebben we weer beter internet dus ik ga proberen om de 3 blogs online te zetten.

Ik heb bezoek gehad en ik had zelf al een heel verhaal geschreven over de activiteiten die ik gedaan heb met Heleen en Sjakkelien, en Simon maar die heb ik maar gedeletet want Heleen en Simon hebben beide een eigen verhaal geschreven.

Het was heel leuk dat mijn moeder en Sjakkelien hier waren. Ze waren voor een week in Kpando. Samen met mijn moeder heb ik ook de wondzorg gedaan in de dorpen en het was leuk om dit te doen. Verder ga ik niet zo veel vertellen want dan hoef je haar verhaal niet meer te lezen.

29 februari, De eerste regen in Kpando! We waren met alle vrijwilligers op Kpantech dit is een terrein van de technische high school in Kpando waar op dat moment een sport event gaande was. Wij waren daar om health education te geven. Eerst begon het enorm te waaien en daarna kwam het met bakken uit de hemel. Iedereen ging op zoek naar beschutting maar omdat er zo’n 4000 studenten waren was het erg krap onder de afdakjes. Ondertussen ontstonden er modder stroompjes want al het losse stof kwam nu samen. Nadat het ergste voorbij was starten de hardloopwedstrijden weer. Het (gras)veld lag vol met plassen water en de sporters dragen over het algemeen geen schoenen. De meeste dragen sportsokken. Ook vroeg ik me af hoe ze gingen hoogspringen want er lag geen matras/kussen op de plek waar je land. Het is de kunst om op je voeten terecht te komen of om de klap gecontroleerd op te vangen doormiddel van een rol op de grond. Heel erg indrukwekkend en lachwekkend om te zien.

De dag erna zijn we om 3.30 uur opgestaan om vroeg naar Accra te vertrekken. Mijn visum moest verlengt worden en ’s avonds zou Simon aankomen op het vliegveld. Wij hadden het geluk dat ’s middags de eerste regen in Accra viel. Weer begon het enorm te waaien waardoor de alarmbellen begonnen te rinkelen. We moeten nu naar binnen! Gelukkig heeft Accra een modern winkelcentrum waar we nog geen 200 meter van verwijderd waren. Voordat de regen viel waaide al het stof en zand op. Door een soort van zandstorm zijn we naar het winkelcentrum gerent natuurlijk kwamen we aan met zand in onze ogen maar gelukkig nog droog. We liepen meet het winkelcentrum in maar opeens viel het licht uit. Het voelde een beetje als een horror film maar ook dat viel wel weer mee want de lichten gingen zo weer aan. Om onze tijd te verdrijven tijdens de regen zijn we naar de supermarkt gegaan. We hadden alles verzameld wat we nodig hadden en toen viel het licht weer uit. We moesten onze boodschappen achterlaten en naar buiten. Buiten de supermarkt (maar nog in het winkelcentrum) zijn we maar gaan zitten wachten net zoals de rest van de mensen. Het was aan het onweren en heel hard aan het regenen. Een half uur later ging de supermarkt weer open en konden we alle spullen weer opnieuw gaan verzamelen. Er was een winkelmedewerker die ons karretje had leeg gehaald maar die kwam ons ook helpen om alles weer te verzamelen. Hij rende door de winkelen en binnen 5 minuten hadden we alles weer verzameld.

Die avond hebben we bij een Burger restaurant gegeten. Het voorgerecht was gefrituurde augurken, dit is echt heel lekker en is aan iedereen aan te raden. Daarna kwam er een mega burger met frietjes. Ik moest wel een beetje op de tijd letten want Simon zou bijna landen.

Vanaf hier verwijs ik je weer door naar het verhaal van Simon.

Het was heel bijzonder om mijn familie hier te hebben. Erg leuk dat ze zo enthousiast zijn geworden over het land en de cultuur. Nu hebben we een gezamenlijke herinnering aan Ghana!